Sinds afgelopen september ben ik hier bij Soon begonnen aan een stage project, samen met twee andere enthousiaste studenten. In samenwerking met Academie van de Stad, en in opdracht van de gemeente Utrecht, zijn we aan het kijken naar de huidige staat van Utrechtse speeltuinen en stellen we onszelf bij elke speeltuin de vraag: is deze situatie houdbaar voor de toekomst? Landelijk, maar ook lokaal, wordt er in het kader van de participatiesamenleving in de toekomst meer gevraagd aan bewoners dan voorheen. Ook bij de organisatie van een speeltuin speelt de wens bij de gemeente om, waar mogelijk, bewoners hier meer verantwoordelijkheid in te geven. Op dit moment zijn de verschillende welzijnsorganisaties in Utrecht namelijk voor een groot deel nog verantwoordelijk. De bewoners zouden in dit geval de sociale ondernemers kunnen zijn in en voor hun eigen buurt.
Op dit moment zitten we middenin de bewonersbijeenkomsten. Bij de meeste speeltuinen organiseren we een middag/avond om samen met de, over het algemeen betrokken, bewoners te praten over: de huidige situatie van de speeltuin, de behoeften van de bewoners m.b.t. de speeltuin en over de kwaliteiten van de bewoners en de buurt zelf die mogelijk ingezet kunnen worden voor de speeltuin. We komen in veel verschillende buurten en speeltuinen van Utrecht, waar elke situatie weer anders is en dat maakt het nog interessanter. Bij speeltuin A beheren bewoners de speeltuin bijvoorbeeld al zo goed als zelf en bij speeltuin B moeten de bewoners er niet aan denken.
Zo langzamerhand hebben we al een behoorlijke ronde gemaakt langs ons ‘speelveld’ en hebben we bakken vol met informatie. In de afgelopen maanden hebben we voor de speeltuinen toekomstbestendige scenario’s ontworpen, waarin zowel bewoners als de gemeente Utrecht zich in kunnen vinden. Want in die kloof tussen de wensen van de gemeente en de bewoners, daarin zit voor mij het meest interessante deel van dit project. Kunnen de bewoners dat ‘sociale ondernemerschap’ in een buurt aan? Misschien een klein onderdeel van een mogelijke participatiesamenleving, maar wie het kleine niet eert…
