Een van de dingen die ik vaak vertel als mensen me over De Daktuin vragen is dat de leercurve van dit project c.q. onderneming vanaf het begin af aan ontzettend stijl is, en ook niet stopt dat te zijn. Ik kwam binnen bij SOON vanwege mijn interesse in sociaal ondernemen, en mijn achtergrond in de horeca maakte mij wel geschikt voor de positie van Coördinator Horeca. Ongeveer een week na mijn interesse getoond te hebben in het project werd min of meer duidelijk dat ik deel uit mocht maken van het team. Eigenlijk vooral nieuwsgierig en onderzoekend kwam ik voor het eerst The Office binnen, ontmoette mijn team en kregen we een helm aangereikt, waarvan ik uit ging dat we hem waarschijnlijk op moesten doen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was werden we gevraagd om plaats te nemen in iets wat leek op een buis met een opening aan het eind; samen onze visie op te stellen aan de hand van de why, en niet te veel te schrikken van de knal. Niet helemaal snappende wat deze knal precies was en waar hij voor diende gingen wij aan de slag met Simon Sinek en biertjes drinken met oud-coördinatoren.
De knal
Na ongeveer een week of drie kwam de knal waar we over verteld waren, en kwamen we erachter dat we nu dus met een rotgang door de lucht aan het vliegen waren. Bij dit vliegen hoort wel een kanttekening van de hand van schrijver Douglas Adams:
“The knack [of flying] lies in learning how to throw yourself at the ground and miss.”
Achteraf bleek de buis dus ‘Het Daktuin Kanon’ te zijn geweest.
Ah.
Met mach drie door de lucht, zonder parachute
Terwijl we in een parabolische baan richting de Daktuin vliegen, knallen er hier en daar mensen voorbij die, wanneer je ietwat bedeesd vraagt of het normaal is om met mach drie door de lucht geknald te worden, eventjes nadenken, de schouders lichtjes ophalen en dingen zeggen zoals: “het is op zich wel drie keer de snelheid van het geluid maar zo doen we het eigenlijk al een paar jaar.”
Het grote doelwit dat opdoemt komt net iets rapper dichterbij dan gewild, maar het idee dat we nog wel eens netjes op het doel terecht zouden kunnen groeit bijna even snel (bijna). Ik had het waarschijnlijk fijner gevonden als we een parachute hadden gekregen vóór we in het kanon stapte, maar er samen eentje maken terwijl je met z’n allen door de lucht zweeft heeft ook wel zijn charme.
En vanaf de grond moet het er ook best vet uit zien al zeg ik het zelf.
TIP: Simon Sinek heeft een sterk en toch eenvoudig model ontwikkeld voor het creëren van inspirerend leiderschap. Dit begint met een ‘gouden cirkel’ en de vraag: waarom?. In dit filmpje legt hij het model uit, met Apple als voorbeeld.